رشد شخصیتی

بخش دوم
چهار وضعیت زندگی
"تحلیل رفتار متقابل "طبق بندی زیر را در روابط افراد با یکدیگر حتی با خود را تشکل میدهد.
من خوب نیستم شما خوب هستید
من خوب نیستم شما خوب نیستید
من خوب هستم شما خوب نیستید
من خوب هستم شما خوب هستید
ابتدا از نظر پیاژه که معتقد است خردسالان و کودکان در ماههای اول زندگی که هر چه پیش آید خوش آید را در پیش میگیرند و تا پایان دو سالگی میتوانند به صورت تقریبی به پایان برسانند .این طور هم می‌شود بیان کرد که اطلاعات به صورت نامنظم در مغز متراکم است که بعد از مدتی دارای نظم میشود.همچنین پیاژه میگوید طی دو سال اول زندگی تکامل حسی،حرکتی ،هوشی و احساسی کودک از بزرگی و عظمت جهان، او را در حالت تعادل به مرز فکر کردن می‌رساند.به عقیده پیاژه تا پایان دو سالگی یااحتمالا سه سالگی کودک به یکی از این 3 وضعیت اول نتیجه گیری می‌کند و در پایان ثبت یکی از این 3 وضعیت، دیگر در آن وضعیت باقی می‌ماند و تا پایان هر کاری کند از آن وضعیتی که ثبت کرده است تاثیر می‌پذیرد.
در وضعیت اول .وضعیت کلی و جهانی اوائل کودکی و برداشت منطقی نوزاد از تولد و دوران نوزادی است.در این وصف یک عامل خوب بودن هست چون نوازش هست و هر کودکی که نوازش را احساس کند از تولد و دوران نوزادی بر میگردد.هر کودکی این نوازش را احساس می‌کند، زیرا باید او را بلند کرد و از او نگهداری کرد.به نوعی احساس میکند زیر دست است.هم احساس و هم نیاز شدید به شناخته شدن دارد که خود به نوبه خود شکل دیگری از بعد روانی نوازش جسمی‌است.در این وضعیت امید هست چون خود منبعی برای نوازش هست حتی اگر نوازش دائمی‌نباشد .شما خوب هستید حتی اگر نوازش دائمی‌نباشد .
حتی اگر از روی اجبار در سال اول کودک را بلند می‌کنند یا نگهداری ، پس حالا که بزرگتر شده است ( تقریبا بعد از یک سالگی) و میتواند بلند شود راه برود،نشان می‌دهد که دوران نوزادی به پایان رسیده است.
زندگی، راحتی‌هایی که سال اول دارد دیگر ندارد.نوازش به پایان رسید. و ناپدید شد.و احساس رها شدگی ادامه دار شد و اگر این احساس در کودک تسکین داده نشود کودک به این نتیجه می‌رسد (و ضعیت دوم)
"من خوب نیستم شما خوب نیستید "
و وقتی کودک به این نتیجه رسید این نتیجه شامل همه می‌شود و نوازش از سمت همه را رد می‌کند حتی کسانی که نوازششان اصیل و واقعی باشد.